ik, een obstakel

Vaak zien we zowat overal problemen. 
In feite is er maar één obstakel,
dit obstakel heet ik (of ego's, of hoe je het ook noemt).

Dit obstakel is tot van alles in staat,
het produceert o.a. tijd en ruimte.
Tijd ligt aan de basis van de splitsing van oorzaak en gevolg,
wat het fundament is van problemen. 
Wie in het nu leeft, kent geen problemen. 
Wat is nu het probleem? Eens bij stilstaan.

Dat ik produceert ook objecten. Tot deze objecten behoren o.a. onze meetinstrumenten, waaronder horen, zien, smaak. Dat ik noemt ze onze zintuigen. Onze, het ik kent alleen maar zichzelf, dit ik. Alles wat er is eigent het zich toe. Dit ik maakt een beeld van zichzelf op basis van zijn meetinstrumenten. Eigen aan deze meetinstrumenten is dat ze enorm grof zijn. Hierdoor zien ze o.a. materie, terwijl het eigenlijk bijna uitsluitend - meer dan 99,9 % - lege ruimte is.

Voor zaken als telepathie zijn onze meetinstrumenten veel te grof. Belangrijk is om in te zien dat wat we ik of ego noemen gefabriceerd is via deze grove zaken. Het is alsof je met een bulldozer je tafel gaat schoonvegen. Is daar iets mis mee, met onze grove meetinstrumenten? Op zich niet, zolang we maar weten dat dit zo is. Maar ik, míjn ego, weet dit niet. Dit ik heeft zichzelf opgebouwd aan de hand van deze "bulldozerwaarnemingen". Door deze façade zien we niet wie we echt zijn. Wij zijn geen bulldozer, ondanks "ons" lichaam uitgerust is met grove meetinstrumenten ("onze" zintuigen).

Met onze zintuigen is er niets mis. Waar het - grondig, fundamenteel - fout gaat is met de interpretatie van wat deze dingen waarnemen. Wij gebruiken bijvoorbeeld ouderwetse toestellen - zoals gsm en smartphone - om te communiceren. De mens heeft de mogelijkheid om telepathisch te communiceren; het ik (en voor alle duidelijkheid ook ik) kan dit niet. Wat is er aan de hand?

Om hier achter te komen moeten we de vraag stellen: wie ben IK? Het gaat hier niet om dit grove ik waarvan we via onze grove zintuigen een beeld in onze geest (mind) gevormd hebben. Het gaat over IK BEN. Kunnen we hier achter komen? We? Datzelfde ik? Wie of wat kan hier achter komen? Doet het er toe? IK BEN. Meer valt er niet te zeggen.
Wie of wat wil meer weten? Ik. Waarom? Omdat dit "mini-ik" een vaag besef heeft dat het niet alles weet. Hoe groot dit ego ook is, en dat kan torenhoog zijn, het weet dat het niet alles weet, en het voelt zich in zijn bestaan - existentieel - bedreigt. Heel diep heeft het ik besef dat het niet bestaat, dat het alleen maar denkbeelden zijn die nergens op slaan.

ik, een obstakel